کاپیتان تیم دوچرخه سواری سپاهان: مبالغ قرارداد‌ها اصلا با هزینه‌ها نمی‌خواند، مبلغ قرارداد‌ها کمتر از نصف هزینه خرید یک دوچرخه است.
تیم دوچرخه سواری سپاهان بیش از ۱۰ سال در سطح اول مسابقات کشور در رده سنی جوانان و بزرگسالان به عنوان یک مدعی اصلی در بخش جاده و پیست حضور دارد. این تیم نه تنها در مسابقات داخلی، بلکه در تور‌های آسیایی توانسته روی سکو بروند، اما چند سالی است با وجود کسب عناوین مختلف در مسابقات داخلی، طلایی پوشان اصفهان در تور‌های آسیایی شرکت نمی‌کنند.
خبرنگار "ورزش سه" گفت‌وگویی با مهدی ناطقی، کاپیتان تیم دوچرخه‌سواری سپاهان داشته تا دلیل حضور نداشتن این تیم در تور‌های آسیایی را جویا شود. در ادامه مشروح صحبت‌های ناطقی را می‌خوانید.
با دوچرخه‌های ما ۳۰ درصد اتلاف انرژی داریم!
ویترین دوچرخه‌هایی که تیم سپاهان دارد تولید سال ۲۰۱۸ است و از سال ۲۰۲۰ سیستم دوچرخه‌ها تغییر کرد و با ورود تکنولوژی‌های جدید دوچرخه‌ها تحول زیادی داشتند، دوچرخه‌ها برای هر رشته تخصصی شده‌اند سیستم ترمز دوچرخه‌ها از حالت brake-v به دیسکی تغییر کرد و این تغییرات تفاوت زیادی در شرایط بارندگی، جاده‌ای، سرازیری، سربالایی و شرایط مختلف متفاوت است، به عنوان مثال بلبرینگ جدید سرامیکی هستند و ما هنوز در حال استفاده از بلبرینگ‌های قدیمی هستیم.
اگر بخواهم دقیق‌تر بگویم، ما اگر بخواهیم در آسیا رقابت کنیم نه در سطح اول جهان، از نظر تجهیزات حداقل ۳۰ درصد اتلاف انرژی داریم، در مسابقات اخیری که شرکت کردم پاور‌هایی که در قسمت آخر زدم، در مسابقات بزرگ حرف برای گفتن دارد، ولی دوچرخه من به دلیل اتلاف بالا، دوچرخه‌ای نبود که بتواند نیرویی که من وارد کردم را به سرعت تبدیل کند.
قیمت یک دوچرخه معمولی و به روز ۴۰۰ میلیون تومان است
دوچرخه‌ای که به روز باشد و یک برند معمولی و با کیفیت حداقل ۴۰۰ میلیون تومان قیمت دارد، دوچرخه‌ها در رشته‌های مختلف متفاوت است، در پیست باید از دوچرخه مخصوص استفاده شود، در مسابقات جاده سه نوع دوچرخه وجود دارد، مسابقات تایم تریل که رکوردی است دوچرخه مخصوص خود را دارد و تجهیزات متفاوتی دارد، در مسابقاتی که در جاده‌های سربالا برگزار می‌شود باید از دوچرخه‌های سبک‌تر و زاویه‌های مناسب مسیر‌های سر بالا استفاده شود، ولی در مسابقاتی که در سطح جاده برگزار می‌شود باید از دوچرخه‌های سنگین‌تر استفاده شود تا نیروی وارده را تبدیل به سرعت کند.
ثبت نشدن در فدراسیون جهانی مشکل اصلی سپاهان است
مسئله دیگری که مطرح می‌کردیم بحث کنتیننتال کردن (ثبت در فدراسیون جهانی) تیم دوچرخه سواری سپاهان است، من به شخصا در کنتیننتال کردن هیچ نفع شخصی ندارم، چون در این چند سال که تیم کنتیننتال نشد هیچ مسابقه‌ای من بدون تیم نبودم و با تیم‌های خارجی و تیم‌های داخلی که کنتیننتال بودند در مسابقات بین‌المللی شرکت می‌کردم و در تمامی مسابقات حضور داشتم. زمانی که شما ثبت فدراسیون جهانی باشید دارای هویت هستید و به فدراسیون جهانی وصل هستید و می‌توانید به‌صورت رسمی با فدراسیون جهانی ارتباط داشته باشید، اگر بخواهید با اسپانسر مذاکره کنید و تیم کنتیننتال نباشد اسپانسر‌ها اصلا تیم را به رسمیت نمی‌شناسند و وارد مذاکره نمی‌شوند و هیچ حرفی برای گفتن نمی‌ماند.
فدراسیون جهانی ما را به رسمیت نمی‌شناسد
یکی از مشکلاتی که واقعا در شان دوچرخه سواری اصفهان نیست این است که تیم سپاهان به دلیل اینکه کنتیننتال نیست نمی‌تواند در تور آذربایجان که ایران میزبان آن است شرکت کند. فدراسیون جهانی اصلا ما را به رسمیت نمی‌شناسد و تیمی که در قالب UCI نیست را به تور‌های بین المللی دعوت نمی‌کند. ما باید ببینیم چه نگاهی به ورزش داریم، وقتی تیم کنتیننتال شود باید یک حضور قوی در آسیا تور داشته باشیم و باید تیم را به جمع سه تیم برتر آسیا برسانیم که این کار نیاز به سرمایه‌گذاری ۲ یا ۳ ساله دارد، این در حالی است که ما سال‌ها با دوچرخه سواران ایرانی قهرمان آسیا بودیم، با تیم پیشگامان کویر یزد اول آسیا و با تیم دانشگاه آزاد دوم و سوم آسیا بودیم.
مزیت این عناوین این است که برگزار کنندگان تور‌های آسیایی موظف هستند سه تیم اول آسیا را حتما به مسابقات دعوت کنند و اگر این کار را نکنند فدراسیون جهانی مسابقات آن‌ها را منحل می‌کند. هزینه اسکان، ترانسفر و غذا بر عهده برگزار کننده است و تیم‌ها فقط باید هزینه بلیط پرواز را پرداخت کنند و اگر در میان سه تیم برتر آسیا باشید حتی هزینه بلیط هواپیما بر عهده برگزار کننده مسابقات است. بسته به نوع مسابقات از ۲۵۰۰ تا ۱۵۰۰۰ دلار به تیم‌ها start Money پرداخت می‌شود، از سوی دیگر با درآمد اسپانسر‌ها می‌توان دوچرخه‌ها را به هزینه بسیار کمتر و حتی رایگان تهیه کرد.
دوچرخه سواری درآمدزا است، ولی نیاز به حمایت دارد
اگر ۲ یا ۳ سال برای تیم برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری دقیق داشته باشیم تیم به سطحی می‌رسد که از درآمدش اداره می‌شود و حتی نیاز به سرمایه‌گذاری نداشته باشد و درآمد مسابقات و اسپانسر هزینه‌های تیم را کامل پوشش می‌دهد. وقتی برگزار کننده مسابقات هزینه بلیط را بدهد و اسپانسر هزینه تجهیزات را پرداخت کند دیگر هیچ هزینه‌ای بر دوش تیم نیست.
مسابقات تور جوایز دلاری دارد و اگر تیم انسجام داشته باشد بسیاری از ورزشکاران با مبالغ کمتری به سمت شما می‌آیند، چون می‌توانند در مسابقات بیشتری شرکت کنند، رنکینگ آسیایی و جهانی خود را ارتقاء دهند، جوایز دلاری دریافت می‌کنند و در دنیا دیده می‌شوند و می‌توانند به تیم‌های بزرگتر بروند. تمام این مسابقات امتیاز شخصی و تیمی دارد، وقتی سپاهان در تور‌های بین‌المللی امتیازی کسب کند، رنکینگ جهانی تیم ملی را ارتقاء می‌دهد و باعث می‌شود سهمیه المپیک بیشتری بگیریم.
مبلغ قرارداد با هزینه‌های زندگی حرفه‌ای فرسنگ‌ها فاصله دارد
مبالغ قرارداد‌ها اصلا با هزینه‌ها نمی‌خواند، مبلغ قرارداد‌ها کمتر از نصف هزینه خرید یک دوچرخه است، هزینه برنامه غذایی ما روزانه ۱ میلیون تومان است که در سال ۳۵۶ میلیون تومان هزینه غذایی یک دوچرخه سوار حرفه‌ای است، سالانه ۱۵۰ میلیون تومان هزینه مکمل، ۴۰۰ میلیون هزینه دوچرخه، به دلیل تامین امنیت در تمرینات جاده باید یک اسکورت روزانه داشته باشم که ماهی حداقل ۸ میلیون تومان حقوق این اسکورت است. بدون حساب هزینه‌های زندگی، یک دوچرخه سوار حرفه‌ای سالانه ۱ میلیارد و ۲۰۰ میلیون هزینه دارد.
پیست در اصفهان؟ خنده‌دار است
در بخش پیست، به دلیل نبود پیست در اصفهان نمی‌توانیم کار کنیم و در شهری که پیست وجود ندارد عملا رشته سرعت وجود ندارد، چون سخت‌افزار اصلی آن بعد از دوچرخه، پیست است. ما در دوچرخه ۷ هزار یورویی مانده‌ایم اینکه بخواهیم از پیست چند صد میلیاردی حرف بزنیم کمی خنده‌دار است.
دوره قبلی نیکفر اوج شکوفایی دوچرخه سواری سپاهان بود
آقای نیکفر شخصیتی جدا از سایر مدیران دارد، شخصیتی کاملا ورزشی دارد و به سایر رشته‌ها توجه می‌کنند، در دوره قبل که ایشان در باشگاه حضور داشتند سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰ شور و اشتیاق خاصی در دوچرخه سواری سپاهان بود و ثبت UCI شدیم، ۹ مسابقه خارجی شرکت کردیم، در مسابقات اولی که شرکت کردیم نتیجه نگرفتیم از مسابقات سوم به بعد تیم راه افتاد و بچه‌ها حرفه‌ای شده بودند و نتایج خیلی خوبی گرفتیم و بار‌ها روی سکو رفتیم. حالا با بازگشت دوباره آقای نیکفر به باشگاه امید‌های ما برای دوچرخه سواری دوباره زنده شده است.
فدراسیون در مسیر درست حرکت می‌کند
با تغییراتی که در فدراسیون اتفاق افتاد شاهد هستیم به نسبت چند سال گذشته نتایج این فدراسیون بهتر بوده است و به نظر من فدراسیون به درستی اداره می‌شود، ولی برای نتیجه گیری به زمان نیاز است، به نظر من دوچرخه سواری ایران به جایگاه قبلی خود در آسیا باز می‌گردد، جوان‌های بسیار خوبی داریم و به اندازه ۵ کشور آسیایی دوچرخه سواران جوانی داریم که با برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری می‌توان آن‌ها را تا سطح جهانی جلو برد. در رده سنی امید از نظر استعداد در سطح آسیا اول هستیم و اگر به درستی پرورش داده شوند در آسیا کسی جلودار آن‌ها نخواهد بود.