گفت وگو با قهرمان دوچرخه سواری آسیا

رجب‌لو: مشکل اصلی دوچرخه سواران عدم تیمداری باشگاهها در لیگ است

   قهرمان دوچرخه‌‎سواری ایران و آسیا که مدال های آسیایی زیادی را برای کشورمان کسب کرده در این روزهای کرونایی ، دل پری از وضعیت دوچرخه سواری دارد ، مشکلاتی که می گوید عمده آن جنبه مالی دارد و حتی امکان دارد به خاطر تهیه خرج و مخارج زندگی اش دوچرخه اش را بفروشد و دوچرخه سواری را کنار بگذارد.

محمد رجب لو قهرمان دوچرخه سواری آسیا در گفت وگو با سایت روابط عمومی فدراسیون دوچرخه سواری گفت: وضعیت امروز من بدترین وضعیت در چند سال اخیر است. بیش از 18 سال در این رشته فعالیت دارم اما امسال بدترین سالی است که تجربه می کنم این در حالی است که شانس حضور در المپیک 2020 توکیو را دارم.

وی در ادامه افزود: سال گذشته با تیم پیشگامان و دانشگاه آزاد قرارداد داشتم اما شنیدم که تیم پیشگامان امسال بنابر دلایلی نیم خواهد در لیگ تیم داری کند که جای تاسف است. من چند سال است با این تیم همکاری می کنم و علی رغم اینکه رقم قرادادهای مان از سال 2017 تا امروز خیلی کمتر شده بود اما  همین که بازهم با تمام شرایط توانستند تیم داری کنند باید از آقای پیشگویی پور تشکر کرد.

قهرمان دوچرخه سواری آسیا در ادامه افزود: وضعیت فعلی به خاطر شیوع ویروس کرونا بسیار وخیم است. وضعیت اقتصادی هم مزید بر علت شده . نه مسابقه برون مرزی است و نه مسابقه داخلی. نمی دانم هزینه های مان را چگونه تامین کنم. من متاهل و دو فرزند دارم که مستاجر هم هستم. شغل حرفه ای ام هم فقط دوچرخه سواری است و اگر امسال نتوانم تیم خوبی با حداقل قرارداد 70 میلیونی پیدا کنم مجبورم دوچرخه ام را بفروشم و خرج هزینه زندگی ام کنم و دنبال شغل دیگه ای بروم.

وی در پاسخ به اینکه چه راهکاری برای بهتر شدن اوضاع اقتصادی دوچرخه سواران پیشنهاد می دهید اظهار داشت: ببینید من هم به شخصه می دانم که فدراسیون با چه مشکلاتی روبرو است اما اگر از هیات استان ها بخواهد در سال هر کدام یک مسابقه بزرگ برگزار کنند قطعا با اسپانسرهایی که وارد مسابقات می شوند  هم انگیزه بچه ها بیشتر می شود و هم به لحاظ مالی ، شرایط برای دوچرخه سواران عالی می شود.

 رجب لو در ادامه خاطر نشان کرد: وقتی با تیم پیشگامان قهرمان آسیا شدیم از چند تیم خارجی پیشنهاداتی داشتم اما چون دیدم تیم خوبی داریم و شرایط خوب است هیچکدام را نپذیرفتم. الان فکر می کنم با شرایط فعلی اشتباه کردم . در حال حاضر اصلا امورات زندگی‌ام با دوچرخه‌سواری نمی‌گذرد و به هیچ وجه ورزش من توجیه اقتصادی ندارد. شاید باورتان نشود اما هزینه لوازم مثل کفش و کلاه و چیزهایی دیگر نزدیک به ۱۰۰ میلیون تومان در سال است تازه این به غیر از هزینه های خود دوچرخه و استهلاک آن است. حالا ببینید با این شرایط واقعا چکار می شود کرد.